IPR Erfrecht

De Europese Erfrechtverordening (Verordening (EU) nr. 650/2012) regelt de erfopvolging in internationale situaties binnen de Europese Unie. Deze verordening is van kracht sinds 17 augustus 2015. Het doel is om de erfopvolging te harmoniseren en te vereenvoudigen door de laatste gewone verblijfplaats van de overledene als belangrijkste criterium te gebruiken.

Het Haags Erfrechtverdrag 1989 is een internationale overeenkomst die bepaalt welk recht van toepassing is op de erfopvolging in internationale situaties, gebruikmakend van objectieve verwijzingsregels zoals de gewone verblijfplaats of nationaliteit van de overledene. De Europese Erfrechtverordening (Verordening (EU) nr. 650/2012), van kracht sinds 17 augustus 2015, harmoniseert de regels voor erfopvolging binnen de EU en legt de nadruk op de laatste gewone verblijfplaats van de overledene. De verordening bevat specifieke bepalingen voor de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen en authentieke akten binnen de EU, wat niet expliciet is geregeld in het Haags Erfrechtverdrag 1989. Hierdoor biedt de Europese Erfrechtverordening meer uniformiteit en voorspelbaarheid binnen de EU-lidstaten.

Het toepasselijke recht op een nalatenschap met internationale aspecten wordt bepaald door de Europese Erfrechtverordening sinds 17 augustus 2015, waarbij de laatste gewone verblijfplaats van de overledene een belangrijke rol speelt. Voor overlijdensgevallen vóór deze datum geldt het Haags Erfrechtverdrag 1989, dat objectieve verwijzingsregels hanteert. Als de overledene geen (geldige) rechtskeuze heeft gemaakt, helpen deze regelingen bij het vaststellen of de nalatenschap volgens Nederlands of buitenlands erfrecht vererft.

Het programma IPR Erfrecht helpt bij het bepalen van het toepasselijke recht door gebruik te maken van de objectieve verwijzingsregels van zowel de Europese Erfrechtverordening als het Haags Erfrechtverdrag 1989. Na het invullen van een korte vragenlijst genereert het programma automatisch een op maat gemaakt document in PDF-formaat, dat direct klaar is voor gebruik. Dit maakt het eenvoudig om te bepalen welk recht vanuit Nederlands perspectief van toepassing is als de overledene geen (geldige) rechtskeuze heeft uitgebracht.