Een aanwijzing als begunstigde in een levensverzekering lijkt op het eerste gezicht duidelijk en ondubbelzinnig te zijn. Wie wordt vermeld, heeft recht op de uitkering. Toch blijkt uit de rechtspraak dat de begunstiging voor uitleg vatbaar is en dat ook de beperkende werking van de redelijkheid en billijkheid aan de orde kan zijn. Hierdoor is de begunstigde die wordt genoemd, niet altijd rechthebbende op de uitkering. Standaard begunstigingen, zoals ‘echtgenoot’ of ‘kinderen’, kunnen botsen met de ware bedoelingen van de verzekeringnemer. Dit vergroot het belang van een zorgvuldige uitlegging, en rechtvaardigt in uitzonderlijke gevallen ruimte voor wijziging op basis van de redelijkheid en de billijkheid.
De centrale vraag van dit artikel luidt dan ook: in hoeverre kan via uitleg of via correctie op grond van redelijkheid en billijkheid worden afgeweken van de formeel aangewezen begunstigde? Daarbij wordt tevens stilgestaan bij de parallellen met de uitleg van uiterste wilsbeschikkingen waar eveneens sprake is van een laatste wil ten aanzien van het vermogen die pas werking krijgt bij overlijden en onderhevig kan zijn aan uitleg.
Wanneer u een abonnement heeft op SDU Opmaat, dan kunt u middels de link het complete artikel raadplegen: artikel WPNR 2025/7519.