Geplaatst op 9 december 2025
Mr. H.J. Weijers
Op grond van art. 1:100 lid 1 BW hebben de echtgenoten als uitgangspunt een gelijk aandeel in de ontbonden huwelijksgemeenschap. Dit betekent dat zij ieder voor 50% zijn gerechtigd tot alle gemeenschapsgoederen, maar ook dat zij ieder voor 50% draagplichtig zijn voor alle gemeenschapsschulden. Het per 1 januari 2018 ingevoerde lid 2 van art. 1:100 BW bepaalt dat iedere echtgenoot voor een gelijk deel draagplichtig is ten aanzien van de gemeenschapsschulden, tenzij uit de eisen van redelijkheid en billijkheid, mede in verband met de aard van de schulden, een andere draagplicht voortvloeit. Lid 2 is alleen van toepassing voor zover de gemeenschapsgoederen bij de ontbinding van de huwelijksgemeenschap niet toereikend zijn om de gemeenschapsschulden te voldoen. In dit artikel wordt stilgestaan bij de achtergrond en toepassingsvoorwaarden en bij de feitenrechtspraak waarin beroepen op art. 1:100 lid 2 BW centraal staan.
Een duidelijk algemeen toetsingskader lijkt te ontbreken, maar gelet op het casuïstische karakter van de thematiek is dat op zichzelf niet onbegrijpelijk. Wel is aan te bevelen dat de rechter, voordat hij het beroep op art. 1:100 lid 2 BW inhoudelijk beoordeelt, eerst toetst of aan de toepassingsvoorwaarden – met name het negatief saldo-vereiste – is voldaan. Bij de inhoudelijke beoordeling dient de rechter bovendien de aard van de schuld expliciet te betrekken. Dit omvat ook de besteding van bijvoorbeeld geleend geld. Verder dient de toets aan art. 1:100 lid 2 BW niet te worden verward met de onaanvaardbaarheidsexceptie uit art. 6:2 lid 2 BW. In dat licht is het ook aan te bevelen dat de echtgenoten zich expliciet beroepen op art. 1:100 lid 2 BW en/of art. 6:2 lid 2 BW en het beroep daarop deugdelijk onderbouwen aan de hand van de aard van de schulden en de overige omstandigheden van het geval.
Wanneer u een abonnement heeft op SDU Opmaat, dan kunt u middels de link het complete artikel raadplegen: artikel WPNR 2025/7526.