HR 20 april 2018, ECLI:NL:HR:2018:643

15-03-2019 | Categorie: Jurisprudentie

Eiser (man) is op 4 mei 2006 op huwelijkse voorwaarden gehuwd met de vrouw. In de huwelijkse voorwaarden van de echtgenoten is een finaal verrekenbeding bij overlijden opgenomen: “indien het huwelijk wordt ontbonden door het overlijden van een van de echtgenoten, zal er worden afgerekend alsof de echtgenoten in algehele gemeenschap van goederen waren gehuwd.”
Vanwege een geconstateerde ernstige ziekte heeft de vrouw op 19 mei 2010 haar testament aangepast en haar dochter tot enig erfgenaam benoemd. In juni 2012 dient de vrouw een verzoek tot echtscheiding in en kort daarna verlaat de man de echtelijke woning. Op 22 oktober 2012 heeft de rechtbank de echtscheiding tussen de echtgenoten uitgesproken. In november 2012 verzoekt de vrouw aan de advocaat van man de akte van berusting en het verzoek tot inschrijving van het vonnis te tekenen, zodat de echtscheidingsbeschikking in de registers van de Burgerlijke Stand kan worden ingeschreven. In de brief is aangegeven dat de vrouw nog slechts kort te leven heeft. De man heeft geen medewerking verleend. Op 10 december 2012 is de vrouw overleden. De rechtbank constateert op 11 april 2013 dat, gelet op het overlijden van erflaatster en het niet ingeschreven staan van de beschikking van 22 oktober 2012 in de daartoe bestemde registers, het huwelijk tussen de echtgenoten niet door echtscheiding, maar door overlijden van de vrouw is geëindigd.
Desondanks heeft het hof met toepassing van het Haviltex-criterium beslist, dat het finaal verrekenbeding bij overlijden in de huwelijkse voorwaarden van de echtgenoten niet van toepassing is, omdat de echtgenoten ervan waren uitgegaan dat bij het overlijden nog sprake was van solidariteit of een affectieve relatie. Het is niet gebleken dat het de bedoeling was om ook in onderhavige situatie te verrekenen. Man gaat vervolgens in cassatie, waarbij de Hoge Raad het cassatieberoep verwerpt.

Meer informatie:

• HR 20 april 2018, ECLI:NL:HR:2018:643